Indië Herdenking 2023 in Amstelveen

LAAT IEDEREEN ZICH WELKOM VOELEN

Dit was het thema voor de 78^ste  herdenking van dit jaar. Een herdenking voor alle gevallenen en slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog in het algemeen en die in Nederlands-Indië in het bijzonder.

Een intieme bijeenkomst, mede dankzij de plaatsing van de stoelen in een cirkel. En vanwege de persoonlijke verhalen van onze voorzitter, de burgemeester en onze gastspreekster.

Na het intreden van de Bondsbanier wacht van de Bond van Wapenbroeders opende Clemens Bouwens, voorzitter Stichting Herdenking Gevallenen en Slachtoffers in Nederlands-Indië, met een welkomstwoord de 78^ste herdenking. De voorzitter staat in zijn toespraak stil bij alle slachtoffers, burgers en militairen, jong en oud van een vergeten oorlog ver weg van hier en nu.

En noemde specifiek onze ceremoniemeester, die vanavond haar persoonlijke verhaal over haar oom met ons deelt.

De burgemeester van Amstelveen, Tjapko Poppens, maakte in het voorjaar kennis met mevrouw Tjiook-Liem, die met haar familie moest vluchten voor de Japanners naar de Chinese wijk in Semarang. Uiteindelijk kwamen zij in 1956 in Nederland. Zij heeft veel onderzoek gedaan naar de onderbelichte geschiedenis van de Chinezen uit Indonesië en Nederland. Samen met haar dochter woonde zij de herdenking bij.

Algemeen Voorzitter Bondsbestuur van de Bond van Wapenbroeders de heer J. Verwoerd

Hij geeft aan dat we niet allen de geschiedenis herdenken, maar ook om de mensen te eren die in die donkere periode van oorlog hebben geleden, die gestreden hebben en gevochten hebben voor onze vrijheid. Velen brachten het ultieme offer maar velen meer droegen en dragen de verschrikkingen van die strijd voor altijd met zich mee. De naoorlogse periode in Nederlands-Indië̈ vol was van ellende, geweld en verlies. Inzicht in de gebeurtenissen uit die tijd, objectief en transparant, helpt een samenleving te helen en te verbinden.

Hij geeft aan dat door te  herdenken en stil te staan bij onze geschiedenis, we ons realiseren dat vrijheid niet vanzelfsprekend is. Dat vrijheid en rechtvaardigheid geen rechten maar verantwoordelijkheden zijn. Verantwoordelijkheden die we met elkaar delen om te streven naar een wereld waarin diversiteit en gelijkheid worden gerespecteerd.

Het was een persoonlijke herdenking voor onze ceremoniemeester en gastspreekster Jacqueline Schäfer.

Zij vertelde het aangrijpende verhaal over haar vader en zijn oudere broer Nono als dienstplichtige KNIL militair. Haar vader is met zijn familie naar Nederland gekomen. Haar oom Nono, is al jong overleden. Zij vertelt over hun jeugd, hun jonge jaren in Nederlands-Indië.

Tien jaar later, op 11 Januari 1942 valt Japan Nederlands-Indië̈ binnen. Haar oom Nono, de oudste zoon, is dan al geruime tijd als dienstplichtig soldaat bij de Jannencompagnie van het vijfde bataljon infanterie van het KNIL en gelegerd in Semarang waar ook familie woont.

Elke week schrijft de jonge infanterist een brief naar huis. In haar toespraak leest ze fragmenten voor uit deze brieven. Hierdoor wordt het een persoonlijk verhaal van een jonge militair in oorlogstijd, die jong is overleden. Net als zoveel jonge militairen. Haar toespraak was een eerbetoon aan alle omgekomen jonge militairen.

De herdenking werd afgesloten met het Indisch Onze Vader, gezongen door Merel van Geest. De zangeres nam ook het Wilhelmus voor haar rekening na de twee minuten stilte.

Gedurende de gehele herdenking was het aangenaam zomerweer, met afwisselend zon en een licht briesje. Na afloop was er gelegenheid voor de bezoekers om met elkaar napraten bij het informele deel van de herdenking, met een drankje van de Jeu de Boules vereniging en een Indisch hapje van de toko.

Voor verder verslag in woord en beeld zie ook Amstelveenz.